EN
Projektowanie aluminiowej ściany osłonowej jest kluczowe, ponieważ łączy w sobie estetykę i funkcjonalność, zapewniając jednocześnie bezpieczeństwo oraz zgodność z przepisami. W fazie projektowej należy zwrócić uwagę na kilka istotnych aspektów.
Najważniejszą kwestią jest integralność konstrukcji ściany. Wszystkie ściany osłonowe są narażone na różne poziomy obciążeń, pochylenia i naprężeń, dlatego muszą wytrzymać ciągłe oddziaływanie czynników zewnętrznych, takich jak wiatr, trzęsienia ziemi czy siła grawitacji. W trakcie budowy inżynierowie muszą dokładnie obliczyć obciążenie wiatrem, bazując na wysokości budynku, jego otoczeniu oraz lokalizacji, na przykład w pobliżu wybrzeża. Takie konstrukcje należy projektować tak, aby wytrzymały silniejsze wiatry oraz korozję solną. Do wsporników konstrukcyjnych najczęściej stosuje się wysokiej jakości stop aluminium 6063-T6. Dodatkowo, łączniki i elementy mocujące muszą być w stanie wytrzymać określone obciążenia bez ulegania deformacjom plastycznym.
W dzisiejszej konstrukcji skuteczność systemu energetycznego oraz funkcjonowanie termiczne są ważne. Jednak aluminium może dość łatwo przewodzić ciepło. Dlatego przerywacze termiczne, mimo że zazwyczaj wykonane są z materiałów izolacyjnych, takich jak poliamid, są integrowane w ramie, aby zmniejszyć zużycie energii związaną z ogrzewaniem i chłodzeniem. Również dobór szyb ma znaczenie: podwójne/potrzajne szklenie argonowe z niską emisyjnością (Low-E) zapewnia lepszą izolację termiczną. Projekt obejmuje również pewne rozwiązania umożliwiające rozszerzanie i kurczenie się termiczne aluminium, takie jak spoiny rozszerzalne, aby zapobiec deformacji i pękaniu materiału podczas zmian temperatury oraz w codziennych wahaniach temperatur.
W przypadku konstrukcji należy ustawić ekstremalne granice dla aluminiowej powłoki. Ma to na celu dokładniejszą kontrolę środowiska wewnętrznego budynku. Konstrukcja zawiera uwalnialną wodę i stanowi systemy odporne. Ostatnią tendencją jest szczelna elewacja odporna na deszcz (PERF), która realizuje to w sposób bardzo kontrolowany. Mowa tu o rozszerzalności cieplnej i kurczeniu się płyt aluminiowych. Również wyrównuje ona ciśnienie powietrza wewnętrznego i uniemożliwia budynkowi, by „wsysał” się do wewnątrz. Z powodów chemicznych uszczelki nie powinny być pozostawiane pomiędzy połączeniami aluminiowymi. Uszczelki chemiczne nie powinny łączyć aluminiowych połączeń z ramami. Ta reakcja powinna być monitorowana, aby zapobiec degradacji.
Na koniec, wygląd zewnętrzny oraz dopasowanie do podziału przestrzennego muszą być spójne z resztą projektu architektonicznego. Jako że aluminium umożliwia anodowanie, malowanie proszkowe oraz wykończenie imitujące drewno, anodowanie – trwałe i odporne na korozję – dostępne jest w różnych metalicznych kolorach. Malowanie proszkowe natomiast, choć bardziej kolorowe, jest jednolite i nie posiada różnorodności odcieni. Zespół projektowy musi również wziąć pod uwagę, jak linie wzroku ścian osłonowych oddziałują na siebie nawzajem. Dzięki niezakłóconym widokom, profile o wąskich ramach maksymalizują powierzchnię szkła. Grubsze profile, choć mniej popularne, zapewniają bardziej surowy i przemysłowy wygląd.
Bez odpowiedniego montażu, nawet dobrze zaprojektowany system aluminiowych ścian osłonowych skazany jest na niepowodzenie. Każdy etap procesu montażu jest ważny i wymaga odpowiedniego poziomu umiejętności, środków bezpieczeństwa oraz kontroli jakości.
Pierwszą fazą instalacji jest przygotowanie i organizacja stanowiska. Żadne komponenty nie powinny być dostarczane, zanim nie sprawdzi się i nie potwierdzi się, że konstrukcja budynku jest wypoziomowana, pionowa i znajduje się w granicach dopuszczalnych odchyleń. Jeżeli te odchylenia nie zostaną spełnione, ściany osłonowe są narażone na nieprawidłowe wyrównanie, dlatego dodawane są płytki regulacyjne i inne elementy dostosowujące. W przypadku ścian osłonowych w budynkach wysokich stosuje się środki bezpieczeństwa takie jak rusztowania, zabezpieczenia krawędziowe oraz uprzęże. Po przygotowaniu stanowiska komponenty aluminiowej konstrukcji, pionowe słupki i poziome nadproża, należy odpowiednio przechowywać w suchym pomieszczeniu, aby uniknąć zanieczyszczeń.
Następnym krokiem jest zamocowanie ramy głównej w odpowiednim miejscu. Pierwszy etap pracy obejmuje mocowanie słupków do stropu lub belki konstrukcyjnej budynku przy użyciu odpowiednich wsporników. Wsporniki, których używasz, są łączone za pomocą śrub, których rozmieszczenie zależy od pionowego wyrównania przy zastosowaniu poziomnic laserowych. Następnie słupki są łączone z ryglami, tworząc siatkę, która będzie stanowić ramę do mocowania szyb i paneli aluminiowych. Elementy konstrukcyjne ramy należy również ustawić w jednakowych odstępach, zgodnie z ostatecznym projektem, aby system mógł przenosić obciążenia bez ryzyka wyboczenia. W tym etapie do ramy dobiera się odpowiednie mostki termiczne, aby utrzymać na najwyższym poziomie parametry energetyczne systemu.
Trzeci krok polega na montażu paneli aluminiowych i szybowaniu. W przypadku dużych konstrukcji panele są podnoszone za pomocą żurawi lub podnośników. W przypadku mniejszych konstrukcji panele umieszcza się ręcznie. Każdy panel jest dokładnie pozycjonowany i zatrzaskiwany do ramy za pomocą śrub lub zacisków. Uszczelki umieszczane są pomiędzy ramą a panelem, aby zapewnić szczelność na warunki atmosferyczne. W przypadku szybowania jednostki szklane umieszczane są w ramie i zabezpieczane za pomocą listew przeszklonych lub silikonu strukturalnego. Obrzeże stanowi część jednolitej uszczelki. Uszczelnienie silikonowe jest nanoszone starannie, aby zapobiec przedostawaniu się wody. Nadmiar uszczelki usuwa się, aby uzyskać wykończony wygląd. Należy unikać pęknięć i zarysowań na panelach aluminiowych i szybach.
W końcowej fazie wszystkie systemy są sprawdzane i testowane, aby upewnić się, że osiągnięto zamierzoną wydajność. Widoczne wciąż łączniki, które mogą zagrażać estetyce, są przykrywane osłonami. Cała ściany osłonowej dokonuje się również czyszczenia, aby usunąć z niej zanieczyszczenia powstałe podczas budowy. W trakcie fazy testowej wykonuje się próby przenikania wody. Polegają one na polewaniu ściany intensywnym strumieniem wody pod wysokim ciśnieniem. Testuje się również wyciekanie powietrza przez ścianę. Przeprowadza się je, aby upewnić się, że ściana osłonowa spełnia wymagania budowlane obowiązujące w regionie oraz założenia projektowe.
Zapewnienie prawidłowego funkcjonowania i konserwacji zainstalowanych ścian osłonowych stanowi podstawowy warunek ich wydajności i długowieczności.
Ramy AU, szyba, uszczelki i inne mechanizmy powinny być dopasowane do układu płyty i spełniać normy regulacyjne. Nie mogą być widoczne żadne wgniecenia, zarysowania lub pęknięcia uszczelki. W przypadku jednostek sąsiednich należy regularnie przeprowadzać inspekcje i dokumentować je w celu śledzenia standardów jakości. Ważne etapy należy sfotografować, aby móc je rozwiązać w późniejszym czasie.
Uszczelnienia należy sprawdzać co najmniej raz w roku pod kątem pęknięć, ponieważ starsze z tendencyjnie przeciekać, a następnie należy demontować urządzenie, oczyścić i ponownie uszczelnić. Dodatkowo, co 3-5 lat, należy sprawdzić elementy konstrukcyjne. Obejmuje to wsporniki, śruby i elementy ramy pod kątem korozji, szczególnie w obszarach przybrzeżnych i w zasolonym powietrzu. Wszystkie części pokryte korozją należy oczyścić i zabezpieczyć za pomocą powłoki przeciwkorozyjnej lub wymienić, jeśli uszkodzenie jest znaczne. Szczelne zeszybowanie, szczególnie dla jednostek elewacyjnych z szybami, ma kluczowe znaczenie. Pojawienie się i utrzymywanie się zaparowania między szybami jest oznaczeniem uszkodzonego uszczelnienia, co pogarsza właściwości izolacyjne. Jednostek szybowych z zaparowaniami nie należy pozostawiać na dłużej, gdyż może to spowodować dalsze uszkodzenia.
Dostawca kompleksowych rozwiązań integrujący badania i rozwój, produkcję, sprzedaż oraz zarządzanie łańcuchem dostaw.
